25 juli, de dag waarop we zouden vertrekken naar Malawi. Inmiddels is het de 27e, en ja, we zijn in Malawi. Maandagavond zijn we vanaf Schiphol vertrokken, een uur later dan gepland.

Om 23.00 uur landden we in Vienna (Wenen). Hier was het even doorlopen, omdat het volgende vliegtuig om 23.50 uur zou vertrekken naar Addis Abeba (Ethiopië). Na een controle konden we vertrekken. Een lange vlucht voor de boeg: 6,5 uur. In het vliegtuig werden we voorzien van een kussen en deken, dus slapen was voor sommigen geen probleem. Anderen vonden het met elkaar erg gezellig en waren rond een uur of drie nog aan het bowlen op de schermpjes in het vliegtuig. Om 1.30 uur werd er een maaltijd aangeboden: vlees, aardappelpuree, erwten & wortels, stukje appeltaart en een bakje pasta. Eenmaal aangekomen in Ethiopië (6.30 uur), moesten we even wachten op de laatste vlucht. Die zou om 9.40 uur vertrekken. In de hal hebben we de papieren ingevuld voor het visum in Malawi.

Even na negen uur konden we boarden. Op Schiphol was ons verteld dat Jan Willem, Wibrand, Wenneke en Alice niet konden worden ingecheckt. Dit zouden we in Addis Abeba nog even moeten doen. Toen we echter in de rij stonden om te boarden werd ons na veel heen en weer bellen van het personeel verteld dat we niet mee konden, het vliegtuig zat namelijk vol. En zodoende bleef de helft van de groep noodgedwongen achter in Ethiopië. Gelukkig werden we prima verzorgd: er werden nieuwe tickets voor ons geregeld en er werd een gratis hotel voor ons geboekt waar we de nacht door konden brengen. Met een busje werden we naar het hotel gebracht. De tijd daar werd doorgebracht met het bezichtigen van een kathedraal en een stukje lopen door de stad. Wat een armoede daar op straat; kinderen die achter je aan lopen en om geld vragen, slapende mensen onder een kleedje, auto’s die in Nederland niet door de keuring zouden komen, enz. De anderen waren ondertussen onderweg naar Blantyre.

Daar werden zij door Wim Akster (veldwerker van Timotheos) opgehaald. Bij de woning van Wim aangekomen werden de 16 koffers uit het gehuurde busje geladen en werden de slaapplaatsen toegewezen. Daarna werd een telefoonwinkel bezocht voor een internetbundel om het thuisfront op de hoogte te brengen. We deden wat boodschappen in de plaatselijke supermarkt en aten wat bij een restaurant. In het huis van Wim aangekomen (waar we nu en in de weekenden verblijven) werden de plannen voor de volgende dag doorgenomen en gingen de meesten op tijd naar bed.

’s Morgens bleven we wat langer op bed liggen. We hadden tenslotte een dagje acclimatiseren meegerekend, wat goed uitkwam nu de helft van de groep was achtergebleven. Halverwege de ochtend reden we samen met een wachtman naar Mbulumbuzi waar de stichting een dagopvang en een opvanghuis voor weeskinderen heeft. We maakten kennis met de organisatie op het terrein en de kinderen. We bekeken de gebouwen op het terrein, speelden een potje voetbal en mochten helpen met het bereiden van de maaltijd. Ook kregen we zelf een bord voorgezet met een gerecht bestaande uit maïs gemend met meel, bruine bonen en een soort andijvie. En natuurlijk aten we, net als de lokale bevolking, ons bord met onze handen leeg.

Halverwege de middag gingen we weer terug naar de woning van Wim. De vier achterblijvers werden niet veel later door Wim opgehaald op het vliegveld. En sinds woensdagmiddag is de groep weer compleet. Woensdagavond hebben we met elkaar pizza gegeten. Het duurde even voordat de bestelling klaar was, ondanks dat mocht het goed smaken.

Morgenochtend hopen we te vertrekken naar Nsanje en daar aan ons bouwproject te beginnen. Vrijdagavond zullen we weer een stukje schrijven over de belevenissen daar.